วิมลักมากล้ำ
by Cielo Viola
--------------------------------
"ฉันรอได้ ฉันรอเก่งนะ รอมาสี่ปีแล้ว จะรออีกหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไร แต่หนูจะให้ฉันรอถึงสี่สิบเลยหรือ"
.
"คุณชายแก่แล้วตัดพ้อเก่งจังเลยนะครับ ทีก่อนหน้านี้ล่ะประหยัดคำพูด ประหนึ่งว่ากลัวดอกพิกุลจะร่วงจากปาก"
.
.
'ณภพ'พ่อค้าขนมไทยช่างเจื้อยแจ้วกุมหัวใจหม่อมราชวงศ์ผู้สุขุมและเพียบพร้อมตลอดมา
ทว่าไม่เคยมีโอกาสได้เผยถ้อยคำจากใจ
นกที่เลี้ยงไว้ยังร้องซี่ซิบ ทุกคืนวันราวกับทำนายว่าชายก้อง จะได้คู่ครองเมื่ออายุสี่สิบเข้าจริง
งานนี้ประวิงเวลาไปก็พลาดโอกาสที่จะได้เติมเต็มความกระชุ่มกระชวยให้กับหัวใจ
ไฉนจะต้องทำแชเชือน ขอเลื่อนสถานะเป็นหวานใจด้วยคารมคมคาย
ขายขนมมาตั้งนาน ยังไม่เคยพบพานสิ่งใดหวานเท่าปากคุณชายเช่นนี้
แล้วณภพจะทนใจแข็งได้อีกนานได้อย่างไร
เพราะเพียงแค่ได้ชิดใกล้ ไฟมันก็จุดติดเสียแล้ว
